ΝΥΧΤΟΠΑΡΩΤΙΤΗΣ ΧΡΟΝΟΣ

Αγαπημένη η ώρα αυτή, παραπονεμένη,
βυθίζεται ο ήλιος στον αιθαλώδη ορίζοντα,
κατεβαίνει αργά η εξουσιαστική νύχτα.
Στον νυχτοπαρωρίτη χρόνο
καρφιτσωμένες στιγμές που ξεγλίστρησαν από τις ζωές μας.
Κατακλύζουσα αίσθηση
οι ρυθμοί των ασημένιων κυμάτων,
οι βάρκες που λικνίζονται με τα πανιά στ’ αγέρι,
το βαθύ, μελωδικό βουητό της θάλασσας.
Στην υδάτινη ψυχή της θα χαθώ
να λικνιστώ, να ονειρευτώ, να ταξιδέψω,
να αρμενίσω το μέλλον.
Στις φωτοσκιάσεις του λυκόφωτος
θα ορίσω τον ορίζοντά μου,
σπάζοντας την αλυσίδα φθαρτών πραγμάτων.
Τροχοπέδη των ονείρων μου το ταξίδι.

Απο το ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΡΕΣΑΛΤΟ
Φωτο:   Βασίλης Δουκάκης