Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ


Μοναχικοί περίπατοι στην πόλη που αγάπησα…
Μαθαίνεται άραγε η μοναξιά;
Απόλυτη, σκληρή, αδιάλλακτη... απαραίτητη!
Στην κυριαρχία της διαλογίζεσαι, μετριέσαι με τον εαυτό σου, δημιουργείς!
Διαχρονικός ο πλους της ωρίμανσης,
εικόνες, λέξεις, αισθήσεις που τρυφερά πάλιωσαν
διασκορπίζονται στην γκρίζα προκυμαία.
Στην υγρή ανάσα του απόβροχου έκλαψα πολύ
για αυτά που δεν γνώρισα
αλλά ονειρεύτηκα και αγάπησα με πάθος
για την απώλεια των αγαπημένων.
Η αφαιρετικότητα αφυπνίζει την αντίληψη.
Δυνατή η αίσθηση των απουσιών
αναλογίζεσαι αυτό που λείπει, αισθάνεσαι την ανάγκη του.
Αγάπησα τις πολύχρονες πληγές της ψυχής
αφουγκράστηκα τις σιωπές σου.
Η δύναμη των ματιών πυρφόρα φανερώνει όσα τα χείλια δεν τολμούν.
Η σιωπηρότητα είναι υποτέλεια στον φόβο της έκφρασης των ανομολόγητων,
χίμαιρες και ψευδαισθήσεις σε τυραννούν.
Τα αισθήματά σου φειδωλά φυλλορροούν στου φθινοπώρου την ψυχρή ανάσα.

 Από το ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΡΕΣΑΛΤΟ
Φωτο: Βασίλης Δουκάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου